Έχουμε φτάσει στο Puno. O σκοπός είναι να πάμε στο Amandani ένα νησί στην λίμνη Titicaca όπου υπάρχει ο ναός της Pachamama. Ενας ναός που τιμά τις γυναικείες θεότητες. Εχουμε μάθει ότι μπορούμε να φιλοξενηθούμε από ντόπιους και να διανυκτερεύσουμε εκεί.

Έχοντας κάνει εκδρομή την προηγούμενη μέρα στα πλωτά νησιά Uros έχουμε ψωνίσει μερικά τρόφιμα για τους οικοδεσπότες μας.

Η Τiticaca είναι τεράστια. Δεν μοιάζει καθόλου με λίμνη. Περισσότερο θυμίζει το Αιγαίο πέλαγος. Ειναι μπλέ και ατελείωτη. Καθως φτάνουμε έρχονται μερικοί ντόπιοι και φωνάζουν ονόματα για να οδηγήσουν τους επισκέπτες στα καταλύματα. Έχουμε μείνει τελευταίοι. Αρχίζω και ανησυχώ μήπως μας έχουν ξεχάσει.

Και όμως...

Έκπληκτοι μαθαίνουμε ότι θα μας φιλοξενήσει ο πρόεδρος του νησιού. Ισως να έπαιξε ρόλο ότι τα "δώρα"μας ήταν περισσότερα από αυτά που έχουν φέρει οι άλλοι. Ειναι το μοναδικό σπίτι που έχει ηλεκτρικό ρεύμα από γεννήτρια και έχει και κανονική τουαλέτα. Γιουπιιιιιι

Σε λίγη ώρα είμαστε έτοιμοι να ανέβουμε τον λόφο που οδηγεί στον ναό. Η έλλειψη οξυγόνου δυσκολεύει κάθε βήμα.
Στα 3.812 m προστίθεται και άλλη ανηφόρα. Με την ανάσα κομμένη τελικά φτάνουμε. Η θέα καθηλώνει. Εχω έρθει για να κάνω το ritual. Τρεις γύρους με την φορά των δεικτών του ρολογιού. Κάθε βήμα και νομίζω ότι τα πνευμόνια μου θα εκραγούν.

Έχει βραδιάσει.....σιγά-σιγά παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού. Το κρύο είναι τσουχτερό.

Tο βράδυ έχουν ετοιμάσει γιορτή προς τιμή μας. Χορεύουμε μαζί με τους ντόπιους χορούς μονότονους που μας φέρνουν όμως σε μια κατάσταση γλυκιάς ευφορίας. Σίγουρα βοηθάει να παραμείνουμε ζεστοί.
Την άλλη μέρα ο Señor Theophilo μετά το γεύμα μας δείχνει διάφορα πλεκτά για να αγοράσουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω τίποτα από αυτά. Έχω αγοράσει τόσα στο πρόηγουμενο ταξίδι που με αφήνουν αδιάφορη. Θέλω να είμαι ευγενική. Καθώς από το περασμένο βράδυ έχω δει μία συγκλονιστική κάπα που φοράει η κόρη του του λέω : "Εγώ αυτό θέλω"!

Γουρλώνει τα μάτια. Προφανώς κανείς δεν του έχει προτείνει κάτι τέτοιο.

"Είναι η προίκα της κόρης μου. Είναι κεντημένη η ιστορία της οικογένειας μου". Σε αυτό το νησί οι άντρες κεντούσαν και οι γυναίκες έπλεκαν...
"Εγώ αυτό θέλω" επιμένω
"Δεν με ενδιαφέρει να αγοράσω ούτε ένα σκουφάκι. Πες μου πόσα χρήματα θέλεις".

Μετά από μια ατέλειωτη συζήτηση για τις σπουδές της κόρης του... για το πόσο καιρό έχει κάνει να το κεντήσει... μου είπε ότι θα το σκεφτεί.

............

Η ευχή που έκανα στην Pachamama δεν πραγματοποιήθηκε.

Εκ των υστέρων συνειδητοποίησα ότι ήταν για το καλό μου.

Όμως... η προίκα της κόρης του Señor Theophilo εδώ και κάποια χρόνια βρίσκεται καλά φυλαγμένη σε περίοπτη θέση στην ντουλάπα μου.